PANDEMİ SÜRECİNDE BİREYİN BİLİŞSEL DAVRANIŞLARI

PANDEMİ SÜRECİNDE BİREYİN BİLİŞSEL DAVRANIŞLARI                              

   Ocak ayının ilk haftasından ıtibaren dünyayı saran COVID-19 pandemisi ile tüm sosyal hayat ve toplumsal yaşam birtakım köklü değişiklere sahne olmuştu. Eğitim alanında öğrenciler artık sanal sınıflarda oluşturulan dersliklere girerek eğitim hayatına devam etme şansını bulmuşlardı. Öncelikle önemli bir noktaya vurgu yapmak gerekmektedir , pandemi üreci ile birlikte oluşan toplumsal ve ekonomik atmosfer ülkelerin pandemi ile mücadelesini doğrudan etkilemiştir. Türkiye ‘ de toplumsal hayatın ve ekonomik düzenin sağlıklı olmaması , eğitim hayatına doğrudan etki etmiş , biz öğrenciler yeni eğitim düzeyine ayak uydurabilmekte oldukça fazla güçlük çektiğimizi söylemek yanlış olmaz . Esasen bu durumun iki önemli temel algoritması vardır . Birincisi ; öğrenci ve ailelerinin ekonomik düzeyleri . İkinci önemli faktör ise ; üniversitelerinin teknolojik altyapısı . Türkiye ‘ de bu ıki önemli probleme çözüm bulabilmek birkaç ay içerisinde mümkün olamamıştır. 2019 – 2020 Eğitim – Öğretim yılının tüm hazırlıklar tamamlanana dek ve en önemlisi bireyler arasındaki sosyal ve ekonomik eşitsizliği en aza indirecek çareler üretmeden yeni bir eğitim düzenine geçmenin doğru karar olduğunu düşünmüyorum. Türk hükümeti başarısız olacağını ve hazırlıksız yakalnmasına rağmen  eğitime devam etme kararı almış , bu durum verimli bir eğitimin önüne geçmiştir. Nitekim mevcut eğitim araçları EBA ve Sanal sınıflar ( classroom , G- Drıve , Hangouts vs..) bu durumun üstesinden gelebilmek için yeterince faydalı olamamıştır. Olaylara biraz daha gerçekçi yaklaşmamız gerektiğini ve en önemlisi toplumun her kesimine ulaşabilecek faydalı projeler üreterek bu durumun üstesinden gelebiliriz.

    Dünyada bunun çok iyi örnekleri bulunmaktadır. Çin hükümeti öğrencilere ücretsiz bilgisayar ve internet imkanı sağlayarak öne çıkmayı başarmıştır. Fransa vatandaşlarına uygun kredi imkanlarına sağlayarak , eğitim araçlarına ulaşmada önemli birtakım avantajlar sağlamıştır. İtalya radikal bir karar alarak bu dönem için tüm eğitim faaliyetlerini askıya aldığını açıklamıştır. Türkiye ‘ de ilk vakalar Mart ayında görülmeye başlamıştır. Türk hükümeti süreci oldukça fazla panik atak bir şekilde yönetmiş , toplumum isteklerini ve ihtiyaçlarını karşılamada geç kalmıştır. Ayrıca şunu belirtmek isterim , Türk medyasının COVID-19 pandemisi sürecınde sınıfta kaldığını , objektif ve gerçekçi verılerden kaçtığını , vaka sayılarının bir veya ıki hafta geç verildiğini anlamak güç değil. Bu durumu şöyle açıklayabilriz , 20 Mart vaka sayısının 460 olduğunu duymuştuk . Ancak devlet hastanesinde çalışan bir doktor bize vaka sayısının 1000 ‘ in üzerinde olduğunu söylüyordu. Burada karşımıza çıkan en önemli olgu medyanın güvenilirliği ve tarafsızlığı oluşudur. Türk toplumunun son dönemde Türk medyasına olan güveninin arttığını görünce , medyanın bu asparagas tutumunun oldukça fazla işe yaradığını görmekteyiz. Salgın süreci tüm dünyada otokratik yönetimlerin tutumunu kolaylaştırmış , poltikalarını hayata geçirmede avantaj sağlamıştır. Türkiye gibi tam demokrasiye sahip olamayan toplumlarda devlet yönetimi etkisini oldukça fazla arttırmış ve bireylerin üzerinde tek güç haline gelmiştir. Devlet, bireylerin ekonomik , sosyolojik ve psikolojik yönlerini tek başına etkiyerek ve bundan doğabilecek sorunları tek başına ele alarak önemli bir yükün altına girmiştir. Böyle karmaşık süreç içerinde iyi işleyen bir devlet mekanizması olmadığı sürece , bu sorunları çözüme kavuşturmak mümkün değildir. Şunu sıklıkla ifade etmem gerekiyor , pandemi sürecinde öne çıkan en önemli gizli unsur DEMOKRASİ unsuru olmuştur. Demokrasinin tam anlamıyla işlediği ülkelerde pandemi süreci daha aklı selim ve mantıklı kararlar etrafında ele alınarak toplumun ihtiyaçlarını karşılamada en önemli etken olmuştur.

    Son olarak şu gerçeği kabul etmemiz gerekiyor , pandemi sürecinde bireylerin kararlarını tek başına etkileyen bir devlet anlayışının olduğu bir toplumda demokrasinin yeri olmadığını , demokratik kararların alınamayacağını bilmek gerekiyor. Salgın en büyük düşman olarak görülebilir , lakin bu süreçte karşımıza çıkan en büyük düşman otokratik bir devlet anlayışın , anti – demokratik politikalarıdır. Salgın sürecininin yavaşlamasından sonra bizler bunları tartışmaya başlayacağımızı aynı zamanda siyasi iktidarın hatalarını hiç olmadığı kadar yüzüne vuracağımız dönemleri yaşayacağımızı belirtmek isterim. Pandemi sürecinde bozulan toplumsal düzeni inşa edemeyen siyasi yönetimler bu süreçten mağlup ayrılacak , gelecek yüzyılın siyasi sahnesinde yer alamayacaklardır. Bozulan toplumsal düzeni inşa edemeyen   siyasi iktidarın yerini  anti – kapitalist sosyal gruplar alacak ve toplumda yeniden güç kazanarak kendi “anarşist” ideallerini hayata geçirebilmek için , siyasi iktidarın yerini doldurmaya çalışacaklardır